پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

نرگس سلیمانی عضو شورای شهر تهران از عدم وجود کارنامه قابل دفاع در شهرداری تهران و شخص شهردار می‌گوید. از مقبولیت و مشروعیت حرف می‌زند. از ترک کار به بوی دیگر جناب شهردار می‌گوید و در نهایت از شعر سعدی درباب کلاه کج نهادن و آئین قلندری می‌گوید. موضوعی که تحلیل محتوا و هرمونتیک عبارات بکار برده شده، گویای نظم و نظامی کاملا مشخص است. در مقابل، آقامیری با رویکرد دفاع از عملکردعمرانی شهردار وارد شده و موضوع را به تخریب نرگس سلیمانی و به میان کشیدن پای سردار سلیمانی می‌کشاند. مسئله‌ای که توسط چند نفر از اعضای شورای شهر نظیر اقراریان و ناصر امانی مورد اعتراض قرار گرفته و پای خلع لباس شدن برادر آقامیری به میان می‌آید. جلسه با دخالت چمران ادامه یافته و به ظاهر، اوضاع آرام شده است. اما به راحتی می‌توان پیش بینی نمود که با نوعی افزایش آرای مخالفان زاکانی و اتشی در زیر خاکستر مواجه هستیم. آیا شهرداری تهران به زودی شاهد تغییر شهردار خواهد بود؟ برخی از تحلیل گران می‌گویند که از سر رکن اصلی موثر بر تغییر یعنی تشدید مخالف‌های اعضای شورای شهر، وجود نامزد صاحب سبک و مورد قبول، مهیا بوده و تنها می‌ماند رکن سوم و ان، تصمیم زاکانی به ماندن یا رفتن است.

محیط زیست ایران در ۴۰ سال گذشته به بهانه توسعه اقتصادی، صنعتی و معدنی، قربانی شده و ما مانده‌ایم و محیط زیستی آسیب‌دیده و کشوری که توسعه در آن صرفاً در حد مبحثی تئوریک بوده است. اقتصاد ایران در ۴۰ سال گذشته بر پایه خام‌فروشی بنیان گذاشته شده و جانمایی صنایع ایران بر اساس ملاحظات محیط‌زیستی صورت نپذیرفته است. ناترازی آبخانه‌ها از مرز ۱۵۰ میلیارد متر مکعب در سال هم گذشته یعنی اینکه ایرانیان ۱۵۰ میلیارد متر مکعب بیش از آنچه وارد سفره‌ها شده برداشت کرده‌اند. این آمار ۱۴۰۲ بود و متاسفانه مطابق گزارش شرکت منابع آب سالانه ۴.۴ میلیارد متر مکعب بر این ناترازی اضافه می‌شود. این ناترازی می‌گوید زمین با شیب و شتابی دمادم، فزاینده و نگران‌کننده در حال فرو رفتن در فلات ایران است. تمام ساخت‌وساز‌هایی که ما روی این زمین می‌کنیم بر اثر این زلزله خاموش (فرونشست زمین) می‌تواند به‌شدت متاثر شود. بسیاری از جاده‌ها، خطوط آهن، مسیر‌های مواصلاتی، لوله‌های آب و گاز و همچنین خطوط استراتژیک نیروی ما به همراه مراکز بزرگی از جمعیت و سکونتگاه‌هایی که در حوزه باستانی بسیار راهبردی هستند متاثر شده‌اند. در حال حاضر بخش‌هایی از اصفهان مانند خانه‌ها، ترمینال و مراکز پستی را مجبور شده‌اند خالی کنند. عجیب است که این‌ها دیده نمی‌شود و برای آن‌ها واکنش‌های جدی اتفاق نمی‌افتد. سالانه ۱۱.۲ میلیارد برای درمان بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا باید هزینه کنیم و خسارت‌های آلودگی هوا به چند برابر بودجه وزارتخانه آموزش و پرورش رسیده و این ابعاد دیگری از این فاجعه است. آمار‌هایی که وزارت جهاد کشاورزی منتشر می‌کند دست کم حاکی از یک میلیارد تن در سال فرسایش بادی و همین مقدار هم فرسایش آبی است که این آمار‌ها را خیلی از متخصصان خوش‌بینانه تلقی می‌کنند و فکر می‌کنند آمار‌های اصلی بالاتر باشد. در کنار این مسائل ماجرای پساب و پسماند و آب خاکستری و فاضلاب و معضلی که در حوزه زباله الان با آن درگیر هستیم را هم باید اضافه کرد.